Ήταν θεές! Και δεν υπερβάλω. Η Ιφιγένεια, φορούσε ένα στράπλες φόρεμα, χυτό μέχρι το πάτωμα, αέρινο, σε χρώμα βαθύ πράσινο. Τα χρυσαφένια της μαλλιά σε μπούκλες, στυλ 'έκπτωτος άγγελος που μόλις βγήκε από τη θάλασσα' και ένα βραχιόλι χρυσό, στερεωμένο λίγο κάτω από τον αγκώνα της. Greek goddess in London indeed. Η Αυλίδη, φορούσε ένα γαλάζιο wrap dress μέχρι το γόνατο. Κατάλαβες, από αυτά που δένουν με μια κορδέλα στη μέση. Να σου το εξηγήσω χρυσέ μου, γιατί όχι? Ούτε εγώ είμαι καμιά τρελή fashionista να τα ξέρω όλα. Από κάτω, ένα φοβερό πέδιλο σε χρώμα λιλά, με ένα φτερό κατά μήκους των δακτύλων με το άψογο πεντικιούρ. Μην σκεφτείς γαλλικό πεντικιούρ, θα σε βαρέσω. Το σιχαίνομαι. Τα μαλλιά της ισιωμένα, να τονίζουν τις ξανθές της ανταύγειες. Η Ταύρης, φορούσε ένα φωτεινό κίτρινο φόρεμα μέχρι το γόνατο, με ανεπαίσθητες μπρατέλες (ξέρεις, από αυτές που με την παραμικρή κίνηση πέφτουν με νάζι από τον ώμο) και σχετικά βαθύ ντεκολτέ που αναδείκνυε το πλούσιο μπούστο της. Τα μαλλιά της μαζεμένα σε απλή, ψηλή κοτσίδα, με πανέμορφα κρεμαστά σκουλαρίκια στα αυτιά, και από κάτω μπεζ πέδιλα, χιαστή κοντά στα δάχτυλα.
Ήταν και οι τρεις κούκλες! Θεές! Αέρινες, πολύχρωμες υπάρξεις. Γιατί όπως έλεγε και μια παλαβή φίλη τους 'Ποτέ μαύρο σε γάμο'. Είχαν φροντίσει να κάνουν και λίγο solarium για να μην είναι άσπρες σαν το γάλα και έλαμπαν ολόκληρες. Μην φανταστείς χρώμα δέρματος πορτοκαλί, θα με απογοητεύσεις. Εδώ μιλάμε για πριγκίπισσες. Ψηλές, λεπτεπίλεπτες, σαν τα κρύα τα νερά. Οι ωραίες της παρέας. Που πάντα όλοι περίμεναν να δουν τι εμφάνιση θα κάνουν αυτή τη φορά. Γι'αυτό θα σου εξομολογηθώ πως κάτω από τα πανέμορφα ρούχα τους, το βρακί έμπαινε πάντα ανάποδα. Μην μας ματιάσουν και φάμε καμιά σαβούρα και χάσουμε τον αέρα μας. Σου σκότωσα λίγο την φαντασίωση αλλά αυτή είναι η δουλειά μου χρυσέ μου. Να σου δώσω το παρασκήνιο.
Κατέβηκαν να βρουν ταξί. 'Τάξι! Τάξι!' φώναξε η Ιφιγένεια με εγγλέζικη φινέτσα. Τίποτα. Δεν σταματούσε κανείς. Η Αυλίδη, η πιο ευερέθιστη άρχισε να χάνει την υπομονή της. Κι αυτό δεν την βόλευε γιατί είχε ιστορικό κολίτιδας, και με την παραμικρή σύγχυση η κοιλιά της τουμπάνιαζε. Και με την κορδέλα του φορέματός της τόσο σφιχτά δεμένη, δεν θα είχε καλά ξεμπερδέματα. Μα ναι χρυσή μου, όταν το τονίζεις το 'Τά' δεν ακούγεται αρκετά έντονα. Έλα τώρα, Έλληνες είμαστε. Πετάχτηκε λοιπόν και φώναξε 'Ταξίίίίίίίίίίίί!!!' Ξέρεις, όπως η γιαγιά που της έκλεψαν την τσάντα και φωνάζει χτυπώντας και τα χέρια στην ποδιά της. Τι επίπεδο! Κι όμως πέτυχε και έφτασαν εγκαίρως στην τελετή.
Η δεξίωση ήταν όνειρο. Ξεχύθηκαν όλες στην πίστα και χόρεψαν ξέφρενα. Η σαμπάνια έρεε. Τα πατουσάκια πονούσαν αλλά τι να κάνεις τώρα... Όχι, δεν ήταν απρόσιτες. Χόρευαν, γελούσαν και έπιναν με όλους. Το γλέντι κράτησε μέχρι τις έξι το πρωί. Αυτή τη φορά είχαν φροντίσει να κλείσουν ένα αμάξι για να τις γυρίσει σπίτι. Είτε άντρας είσαι, είτε γυναίκα, ξέρεις πως όταν έρθει η ώρα να εγκαταλείψεις ένα γλέντι, απλά θες να φτάσεις σπίτι σου να λιώσεις. Αν μπορούσες να διακτινιστείς, θα το έκανες.
Η Ταύρης ξεκλείδωσε βιαστικά την πόρτα και χώθηκαν και οι τρεις μες το διαμέρισμα λες και τερμάτιζαν σε αγώνα δρόμου. ΑΓΑΠΗΤΕ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ, ΕΑΝ ΘΕΣ ΝΑ ΔΙΑΤΗΡΗΣΕΙΣ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΣΟΥ ΤΗΝ ΑΙΘΕΡΙΑ ΥΠΑΡΞΗ ΤΟΥΣ, ΣΤΑΜΑΤΑ ΝΑ ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ ΤΩΡΑ!!!
Η Ιφιγένεια πέταξε παπούτσια, φορέματα και πήγε κατευθείαν να ξεβαφτεί. Έριχνε κάτι ωραία ρεψίματα κατά την διάρκεια... Σωστή μοσχάρα. Ξέρεις, σαν αυτά εκείνων που λένε και την αλφάβητο. Πριν βγει από το μπάνιο, φύσηξε και τη μύτη της. Αυτό, θύμιζε κάτι σε κόρνα τρένου που πλησιάζει διάβαση πεζών ή πλοίου που μπαίνει στο λιμάνι. 'Μα τι ντροπή, κορίτσι πράμα!' της έλεγε πάντα η μαμά της.
Η Αυλίδη τα είχε δει όλα. Μπορεί να μη συγχύστηκε, αλλά η σαμπάνια και οι φυσαλίδες της δεν είχαν κάνει καλό στην κολίτιδά της. Πέταξε το φόρεμα από πάνω της, και όπως θα περίμενε κανείς, η κορδέλα είχε αφήσει σημάδι στην τουρλωμένη κοιλιά της. Κατευθύνθηκε, με τους κώλους έξω, στην κουζίνα να φτιάξει χαμομήλι. Κλάνοντας φυσικά, σε όλη τη διαδρομή. Είχε και έναν πονοκέφαλο.... Αμάν Χριστέ μου! Οι γείτονες από πάνω, είχαν ήδη ξυπνήσει και τους άκουγε στο ταβάνι να περπατάνε. 'Walk lightly γαμώ το κέρατό μου!' φώναξε μες τους καλούς τρόπους.
Η Ταύρης πέταξε τα πέδιλά της και αναστέναξε. 'Πονάνε τα πόδια μου και δεν νοιώθω το τέταρτο δαχτυλάκι! Να ανησυχώ?' Κατευθύνθηκε στο μπάνιο και αφού ξεβάφτηκε, άρχισε να ξύνεται. Τα σπυράκια της, κατάλαβες. Μεγάλο σπορ των γυναικών αυτό. Αφού κι εγώ θυμάμαι, στο σχολείο, σε ένα διάλειμμα, είχα δει δυο φίλες μου να το κάνουν αυτό στην πλάτη ενός συμμαθητή μου και πήγα να ξεράσω. Γιατί δεν απέχουμε πολύ από τους πίθηκους φίλε μου. Εκεί, τα θηλυκά βγάζουν τα τσιμπούρια από τα αρσενικά. Εμείς είμαστε πιο εξελιγμένα μοντέλα... Αλλά όχι και πολύ ε?
Σου είπα να μη συνεχίσεις να διαβάζεις, δεν σου το είπα? Μου ήθελες το παρασκήνιο, πανάθεμά σε! Δε βαριέσαι, όλοι άνθρωποι είμαστε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου