Δεν ήταν καλά. Δεν ήταν καθόλου καλά! Πρώτον: Είχε χάσει τη δουλειά της. Εν μέσω οικονομικής κρίσης, λόγω οικονομικής κρίσης, κατάλαβες τώρα. Δεύτερον: Ερχόταν ακόμα ένα καλοκαίρι το οποίο θα αντιμετώπιζε ξανά-μανά ως μπακούρι. Και ξέρεις, τον πρώτο χρόνο, ωραία, κάνεις ό,τι τρέλα θες, τέλεια! Τον δεύτερο, εντάξει, χαβαλέ, μία από τα ίδια. Τον τρίτο πια, πάλιωσε το αστείο. Της είχε λείψει η αγκαλίτσα, η σοκολατίτσα, το λουλουδάκι, το ηλιοβασιλεματάκι. Έμπαινε και η άνοιξη σιγά σιγά, οπότε όπως καταλαβαίνεις, είχε αρχίσει να 'θολώνει'. Είχε αφηνιάσει, είχε σεληνιαστεί, το ήθελε το κατιτίς της. Και τρίτον: Της είχε βρει ο γυναικολόγος της μία κύστη που δεν έλεγε να φύγει. 'Αυτό θα χρειαστεί χειρουργείο. Πρέπει να ηρεμήσεις. Αυτά έχουν συνήθως ψυχολογική αιτία.' της είχε πει κι εκείνη τα είχε πάρει στο κρανίο. 'Γιατί είναι πάντα αυτή η απάντηση σε όλα? Στην εποχή που ζούμε, είναι σα να μου λες πως φταίει που αναπνέω!' σκεφτόταν. Για καλή της τύχη, εκείνη την εποχή, ήταν άνεργη και η κολλητή της. 'Λοιπόν Κατινάκι! Θα ξεκινήσουμε γιόγκα! Να κάνουμε τις αναπνοές μας, να φτιάξουμε κορμάρες για το καλοκαίρι, και να βρούμε το κέντρο μας να ηρεμήσουμε. Να δεις, θα ξεχάσεις και την κύστη και όλα!' της είπε.
Βρήκαν λοιπόν μια φίλη- φίλου- φίλης- ολέ που έκανε μαθήματα, και πήγαν. Νωρίς το απογευματάκι. Για να κάνεις γιόγκα να ξέρεις πως πρέπει να έχεις φάει τρεις ώρες πριν, όχι λιγότερο. Εγώ θα πω πως αυτό ισχύει απόλυτα, αρκεί να μην έχεις φάει μπιφτέκια. Εκεί το έχασες το παιχνίδι. Έρχεται και κάθεται στούκα στο στομάχι και τέλος. Αν φας λοιπόν μπιφτέκια, μην ντραπείς. Χώσε και μια μακαρονάδα, και μια σοκολατίνα, και πήγαινε για γιόγκα την επομένη.
Με το που μπήκαν μέσα στο στούντιο, τους ήρθε ένα πλάκωμα. Δε μπορούσαν να αναπνεύσουν εύκολα. 'Εδώ, κάνουμε γιόγκα στους 40 βαθμούς, για να μην τραυματιστούμε με τα τεντώματα, αλλά και για να φύγουν οι τοξίνες από το σώμα' είπε η δασκάλα. 'Μάλιστα. Εδώ θα πεθάνω. Σε μιάμιση ώρα, και ακίνητη να κάτσω, αν με τρυπήσεις με πιρούνι, σίγουρα θα τα έχω χάσει όλα τα υγρά μου. Σαν την γαλοπούλα στο φούρνο.' σκέφτηκε. Οι συν-γιογκίστριες? Απλά, χάρμα! Κυράτσες του κερατά. Εμ, τι περίμενες χρυσή μου, τόσο νωρίς μέσα στη μέρα? Άκουγε ατάκες του στιλ 'Άσε αγάπη μου, έπαθε εγκεφαλικό ο πεθερός μου και έτρεχα!' και 'Με συγχωρείς κούκλα μου, αλλά εγώ έρχομαι περισσότερο καιρό, και αυτή είναι η θέση μου'. Η περιβολή τους? ΠΑΝΟΜΟΙΟΤΥΠΗ. Κολάν και από πάνω βρακατέλο ριγέ. Κοιλιά έξω, και από πάνω μπουστάκι ριγέ, ασορτί. Πολύ early 90s. Οι δικές μας, με φόρμα και t-shirt. Κλασσικά... Αναρωτιόταν πως θα κατάφερνε να συγκεντρωθεί. Είχε κολλήσει το μυαλό της στο ότι ανά πάσα στιγμή, θα έμπαινε μέσα η Δήμητρα Παπαδοπούλου α λα 'Απαράδεκτοι' και θα έλεγε 'Και ένα, και δύο και φλεξ και πόιντ'.
Πήραν όλες θέση και το μάθημα ξεκίνησε. Περίμενε να ακούσει ινδική μουσική. Ατμοσφαιρική. Κι όμως... Έκανε λάθος... Οι αναπνοές ξεκίνησαν με το 'My Heart Will Go On' από τον Τιτανικό. Συνέχισε με Wind of Change- Scorpions, Lady in Red- Chris de Burgh, The Power Of Love- Celine Dion και άλλα παρόμοια. Το μπιφτέκι ανέβαινε απειλητικά. Αυτή δεν ήταν μουσική για γιόγκα. Ήταν ώρα για μπλουζ σε πάρτι δημοτικού. Ήταν ντίσκο κρουαζιερόπλοιου που έμεινε στον ωκεανό καθ'όλη τη διάρκεια των 90ς και ακόμα το ψάχνουν.
Όταν τελείωσε το μάθημα (πάθημα που έγινε μάθημα, καλύτερα), οι φιλενάδες συμφώνησαν πως εκεί δεν ξαναπάνε. Δεν πρόλαβαν να περάσουν δυο μέρες και της τηλεφώνησε η κολλητή της. 'Βρήκα άλλο γκρουπ! Λένε είναι πολύ καλό! Πάμε σήμερα κιόλας! της είπε. Έβαλαν πάλι τις φόρμες τους και πήγαν... Χυμαδιό τελείως...
Λιγότερα άτομα. Γυναίκες ΜΟΝΟ... Αδύνατες... Με ιδιαίτερα προσεγμένες περιβολές. Και λίγο μακιγιάζ... Χμμμ... Μες τις κουκλάρες, εκείνη ένιωσε.. κουβάς. Δάσκαλος πουθενά. Έστρωσαν τα στρώματά τους και περίμεναν. Τα φώτα χαμήλωσαν. Άρχισε να παίζει ινδική μουσική. 'Αχ τέλεια! Μου αρέσει ήδη!' σκέφτηκε. Ο δάσκαλος ξεπρόβαλε. Για να το θέσω καλύτερα, ο 'φέτας' ξεπρόβαλε. 'Στεγνός' ο τύπος. Θα έβγαζε τη μέρα με σπαράγγια και μάλλον δεν κοιτούσε ούτε φωτογραφία γλυκού, μην πεταχτεί καμιά θερμίδα από την εικόνα και του κάτσει στον κοιλιακό. Υπέροχη μούρη, φανταστικό σώμα, και κατά τα άλλα θα κάνουμε γιόγκα...
Εισπνοήηηη... 'Άκουσα ότι σε ψιλο-πιάνει ο τύπος την ώρα του μαθήματος, για να σου διορθώσει τις στάσεις' της ψιθύρισε η φίλη της. Και εκπνοήηηη... 'Τι εννοείς 'πιάνει' μωρή! Καθυστερημένη είσαι? Για να ηρεμήσω υποτίθεται ότ ήρθαμε!' της απάντησε. Και εισπνοήηηη... Η φίλη της προσπάθησε να πνίξει το γέλιο της, και πάνω στην σύγχυση εισπνοής από τη μύτη και γέλιου, άρχισε να βήχει. Και εκπνοήηηη... 'Καλά, μαζί δεν θα φύγουμε από εδώ?! Θα τα ακούσεις μετά...' ανταποκρίθηκε το Κατινάκι.
Ο δάσκαλος όμως, δεν άργησε να της την πέσει. Από πίσω... Σκυφτή όπως ήταν, στην στάση του σκύλου, της έπιασε τη μέση και τράβηξε τη λεκάνη της προς το ταβάνι. Έβαλε τα χέρια του στην πλάτη της, και πίεσε τον κορμό της προς το πάτωμα. Φίλε μου, έτσι έγιναν τα πράγματα, ψέματα να σου πω? Για γιόγκα μιλάμε, συγκεντρώσου... Το αίμα, της είχε ανέβει στο κεφάλι. 'Φύγε αγορίνα μου να χαρείς την ώρα που γεννήθηκες!' σκέφτηκε. Η φίλη της, την κοιτούσε και είχε πεθάνει στα γέλια. Ευτυχώς η Κατίνα δεν άργησε να πάρει την εκδίκησή της. Ο δάσκαλος κατευθύνθηκε και στην κολλητή της. Χέρια από δω, πόδια από κει, την τέντωνε, την έσπρωχνε με όλο του το σώμα, μέχρι που την έδεσε κόμπο. Εκείνη, είχε απλά χάσει τον κόσμο όλο... 'Τσάκα τον τώρα ηλίθια' της ψιθύρισε το Κατινάκι χαμογελώντας.
Όταν τελείωσε το μάθημα και μπήκαν στο αμάξι να φύγουν, αναστέναξαν ταυτόχρονα κοιτώντας το υπερπέραν. Μόνο το Κατινάκι κατάφερε να αρθρώσει λέξη. 'Λοιπόν. Βλαμμένη. Στην πρώτη απόπειρα, ξενέρωσα. Στην δεύτερη, καραψήθηκα, αλλά για λάθος λόγους. Συμπέρασμα: Γιόγκα ΤΕΛΟΣ! Θα πάμε να κάνουμε Powerplate. Να'ρθει να γίνει το μυαλό ζελέ από τη δόνηση και το μπζζζζζ, μπας και χαζέψουμε και ηρεμήσουμε με αυτόν τον τρόπο'.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου