Οι Όμορφες

Ήταν ο γάμος της χρονιάς! Παντρευόταν η καλύτερή τους φίλη. Στο Λονδίνο. Μήνας Ιούνιος. Οι τρεις φίλες της ανυπομονούσαν να έρθει η μεγάλη μέρα. Και επιτέλους είχε έρθει. Στο διαμέρισμά τους επικρατούσε ένας χαμός. Φορέματα από εδώ, μακιγιάζ από εκεί, παπούτσια από την άλλη. Είχαν κάνει τα μπάνια τους, είχαν φτιάξει τα μαλλιά τους, είχαν σπρώξει και σφίξει η μία την άλλη μες τα φορέματά τους και είχαν τελειποιήσει το μακιγιάζ τους. Γιατί μην ξεχνάς! Κάθε γάμος, την σήμερον ημέραν, είναι και ένα μίνι red carpet. Θα δεις, θα σε δουν, 'είσαι κούκλα', 'είσαι σα λατέρνα', 'καλέ, κοίτα την αυτή' κτλ.

Ήταν θεές! Και δεν υπερβάλω. Η Ιφιγένεια, φορούσε ένα στράπλες φόρεμα, χυτό μέχρι το πάτωμα, αέρινο, σε χρώμα βαθύ πράσινο. Τα χρυσαφένια της μαλλιά σε μπούκλες, στυλ 'έκπτωτος άγγελος που μόλις βγήκε από τη θάλασσα' και ένα βραχιόλι χρυσό, στερεωμένο λίγο κάτω από τον αγκώνα της. Greek goddess in London indeed. Η Αυλίδη, φορούσε ένα γαλάζιο wrap dress μέχρι το γόνατο. Κατάλαβες, από αυτά που δένουν με μια κορδέλα στη μέση. Να σου το εξηγήσω χρυσέ μου, γιατί όχι? Ούτε εγώ είμαι καμιά τρελή fashionista να τα ξέρω όλα. Από κάτω, ένα φοβερό πέδιλο σε χρώμα λιλά, με ένα φτερό κατά μήκους των δακτύλων με το άψογο πεντικιούρ. Μην σκεφτείς γαλλικό πεντικιούρ, θα σε βαρέσω. Το σιχαίνομαι. Τα μαλλιά της ισιωμένα, να τονίζουν τις ξανθές της ανταύγειες. Η Ταύρης, φορούσε ένα φωτεινό κίτρινο φόρεμα μέχρι το γόνατο, με ανεπαίσθητες μπρατέλες (ξέρεις, από αυτές που με την παραμικρή κίνηση πέφτουν με νάζι από τον ώμο) και σχετικά βαθύ ντεκολτέ που αναδείκνυε το πλούσιο μπούστο της. Τα μαλλιά της μαζεμένα σε απλή, ψηλή κοτσίδα, με πανέμορφα κρεμαστά σκουλαρίκια στα αυτιά, και από κάτω μπεζ πέδιλα, χιαστή κοντά στα δάχτυλα.

Ήταν και οι τρεις κούκλες! Θεές! Αέρινες, πολύχρωμες υπάρξεις. Γιατί όπως έλεγε και μια παλαβή φίλη τους 'Ποτέ μαύρο σε γάμο'. Είχαν φροντίσει να κάνουν και λίγο solarium για να μην είναι άσπρες σαν το γάλα και έλαμπαν ολόκληρες. Μην φανταστείς χρώμα δέρματος πορτοκαλί, θα με απογοητεύσεις. Εδώ μιλάμε για πριγκίπισσες. Ψηλές, λεπτεπίλεπτες, σαν τα κρύα τα νερά. Οι ωραίες της παρέας. Που πάντα όλοι περίμεναν να δουν τι εμφάνιση θα κάνουν αυτή τη φορά. Γι'αυτό θα σου εξομολογηθώ πως κάτω από τα πανέμορφα ρούχα τους, το βρακί έμπαινε πάντα ανάποδα. Μην μας ματιάσουν και φάμε καμιά σαβούρα και χάσουμε τον αέρα μας. Σου σκότωσα λίγο την φαντασίωση αλλά αυτή είναι η δουλειά μου χρυσέ μου. Να σου δώσω το παρασκήνιο.

Κατέβηκαν να βρουν ταξί. 'Τάξι! Τάξι!' φώναξε η Ιφιγένεια με εγγλέζικη φινέτσα. Τίποτα. Δεν σταματούσε κανείς. Η Αυλίδη, η πιο ευερέθιστη άρχισε να χάνει την υπομονή της. Κι αυτό δεν την βόλευε γιατί είχε ιστορικό κολίτιδας, και με την παραμικρή σύγχυση η κοιλιά της τουμπάνιαζε. Και με την κορδέλα του φορέματός της τόσο σφιχτά δεμένη, δεν θα είχε καλά ξεμπερδέματα. Μα ναι χρυσή μου, όταν το τονίζεις το 'Τά' δεν ακούγεται αρκετά έντονα. Έλα τώρα, Έλληνες είμαστε. Πετάχτηκε λοιπόν και φώναξε 'Ταξίίίίίίίίίίίί!!!' Ξέρεις, όπως η γιαγιά που της έκλεψαν την τσάντα και φωνάζει χτυπώντας και τα χέρια στην ποδιά της. Τι επίπεδο! Κι όμως πέτυχε και έφτασαν εγκαίρως στην τελετή.

Η δεξίωση ήταν όνειρο. Ξεχύθηκαν όλες στην πίστα και χόρεψαν ξέφρενα. Η σαμπάνια έρεε. Τα πατουσάκια πονούσαν αλλά τι να κάνεις τώρα... Όχι, δεν ήταν απρόσιτες. Χόρευαν, γελούσαν και έπιναν με όλους. Το γλέντι κράτησε μέχρι τις έξι το πρωί. Αυτή τη φορά είχαν φροντίσει να κλείσουν ένα αμάξι για να τις γυρίσει σπίτι. Είτε άντρας είσαι, είτε γυναίκα, ξέρεις πως όταν έρθει η ώρα να εγκαταλείψεις ένα γλέντι, απλά θες να φτάσεις σπίτι σου να λιώσεις. Αν μπορούσες να διακτινιστείς, θα το έκανες.

Η Ταύρης ξεκλείδωσε βιαστικά την πόρτα και χώθηκαν και οι τρεις μες το διαμέρισμα λες και τερμάτιζαν σε αγώνα δρόμου. ΑΓΑΠΗΤΕ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ, ΕΑΝ ΘΕΣ ΝΑ ΔΙΑΤΗΡΗΣΕΙΣ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΣΟΥ ΤΗΝ ΑΙΘΕΡΙΑ ΥΠΑΡΞΗ ΤΟΥΣ, ΣΤΑΜΑΤΑ ΝΑ ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ ΤΩΡΑ!!!

Η Ιφιγένεια πέταξε παπούτσια, φορέματα και πήγε κατευθείαν να ξεβαφτεί. Έριχνε κάτι ωραία ρεψίματα κατά την διάρκεια... Σωστή μοσχάρα. Ξέρεις, σαν αυτά εκείνων που λένε και την αλφάβητο. Πριν βγει από το μπάνιο, φύσηξε και τη μύτη της. Αυτό, θύμιζε κάτι σε κόρνα τρένου που πλησιάζει διάβαση πεζών ή πλοίου που μπαίνει στο λιμάνι. 'Μα τι ντροπή, κορίτσι πράμα!' της έλεγε πάντα η μαμά της.

Η Αυλίδη τα είχε δει όλα. Μπορεί να μη συγχύστηκε, αλλά η σαμπάνια και οι φυσαλίδες της δεν είχαν κάνει καλό στην κολίτιδά της. Πέταξε το φόρεμα από πάνω της, και όπως θα περίμενε κανείς, η κορδέλα είχε αφήσει σημάδι στην τουρλωμένη κοιλιά της. Κατευθύνθηκε, με τους κώλους έξω, στην κουζίνα να φτιάξει χαμομήλι. Κλάνοντας φυσικά, σε όλη τη διαδρομή. Είχε και έναν πονοκέφαλο.... Αμάν Χριστέ μου! Οι γείτονες από πάνω, είχαν ήδη ξυπνήσει και τους άκουγε στο ταβάνι να περπατάνε. 'Walk lightly γαμώ το κέρατό μου!' φώναξε μες τους καλούς τρόπους.

Η Ταύρης πέταξε τα πέδιλά της και αναστέναξε. 'Πονάνε τα πόδια μου και δεν νοιώθω το τέταρτο δαχτυλάκι! Να ανησυχώ?' Κατευθύνθηκε στο μπάνιο και αφού ξεβάφτηκε, άρχισε να ξύνεται. Τα σπυράκια της, κατάλαβες. Μεγάλο σπορ των γυναικών αυτό. Αφού κι εγώ θυμάμαι, στο σχολείο, σε ένα διάλειμμα, είχα δει δυο φίλες μου να το κάνουν αυτό στην πλάτη ενός συμμαθητή μου και πήγα να ξεράσω. Γιατί δεν απέχουμε πολύ από τους πίθηκους φίλε μου. Εκεί, τα θηλυκά βγάζουν τα τσιμπούρια από τα αρσενικά. Εμείς είμαστε πιο εξελιγμένα μοντέλα... Αλλά όχι και πολύ ε?

Σου είπα να μη συνεχίσεις να διαβάζεις, δεν σου το είπα? Μου ήθελες το παρασκήνιο, πανάθεμά σε! Δε βαριέσαι, όλοι άνθρωποι είμαστε. 

Αγαπητό Ημερολόγιο- Μια δεκάχρονη εξομολογείται (Part 2)

Δευτέρα 30 Νοεμβρίου 1992

Σήμερα ένα πράγμα θέλω μόνο να σου πω:

Πρώτον: Σήμερα δώσαμε εξετάσεις στα Ελληνικά. Καλά τα πήγα

Δεύτερον: Στο σχολικό η Μόνικα μου είπε ότι η Μαριάνθη της είπε ότι προχθές στο πάρτι εγώ είπα ότι τις αρβίλες που φορούσε η Μαριάνθη τις είχε ζηλέψει από μένα. Και τότε της λέει η Μόνικα: Μαριάνθη αν είναι να κρυφακούς τότε θα έπρεπε να ακούς καλύτερα.

Αύριο θα πάω να πάρω το ελεφαντάκι της UNICEF.

Τετάρτη 30 Δεκεμβρίου 1992

Νομίζω πως έμεινα πολύ πίσω. Λοιπόν ο Σπύρος μου έστειλε κι άλλο ένα γράμμα αλλά μετά αποφασίσαμε να μιλάμε τηλεφωνικός. Άσχετα με αυτό νομίζω ότι έχουμε μεγαλύτερη επαφή. Την Μαριάνθη την έχω γραμμένη στα παλιά μου τα παππούτσια. Αύριο θα πάμε στον μπαμπά για Πρωτοχρονιά. Με τη μαμά για Χριστούγεννα πήγαμε στο Καρπενήσι. Ήταν πολύ ωραία. Του τηλεφώνησα του Σπύρου κι από κει. I LOVE YOU VERY VERY MUCH!!!

Πέμπτη 31 Δεκεμβρίου 1992

Σήμερα το πρωί πήγαμε με τον μπαμπά για ψώνια. Για τα Χριστούγεννα από τον μπαμπά είχα μια Λαχανούλα με μαγικά μαλλιά, από τη θεία Σοφία και από τη θεία Ελπίδα ένα Μωρουλίνι Μαμ- Μαμ, από το θείο Σταύρο ένα σταυρουδάκι. Από τη θεία Κατίνα και από τον θείο Μανώλη, από τη Ρένα και τη Μαριάννα πήρα ένα επιτραπέζιο παιχνίδι 'Μεσονύχτιο Πάρτυ' κι ένα ποτήρι. Το βράδυ φάγαμε κατά τις 10:30 αρνί με πατάτες. Μετά παίξαμε εμείς με το επιτραπέζιο και οι μεγάλοι έπαιξαν χαρτιά. Τώρα μάντεψε μέχρι τι ώρα καθήσαμε. Μέχρι τις 5:00. Η πρώτη φορά που έκατσα για τόσο αργά. Άλλο τίποτα δεν θυμάμαι να έγινε. Καλή Χρονιά!

Πέμπτη 14 Ιανουαρίου 1993

Λοιπόν σήμερα σπάσαμε πολύ πλάκα με την Μόνικα. Τσουλούσαμε στα χωματένια βουναλάκια δίπλα στο γήπεδο ποδοσφαίρου του σχολείου. Τώρα σήμερα είδα την Λουέλα να πηγαίνει προς το μέρος του Σπύρου. Έμαθα (δεν ξέρω αν είναι αλήθεια) ότι η Λουέλα τα έφτιαξε με τον Σπύρο. Ο Σπύρος μου είπε ότι του τα ζήτησε αλλά εκείνος αρνήθηκε. Και τώρα που σου τα γράφω νιώθω μεγάλη αγωνία. Του είπα να μου τηλεφωνήσει αλλά λέει δεν είχε χρόνο. Τι να κάνω περιμένω και εύχομαι να μην τον κυνηγήσει και να συνεχίσουμε έτσι όπως ήμασταν (χωρίς την Μαριάνθη βέβαια). I LOVE HIM VERY MUCH. I REALY DO.

Τετάρτη 20 Ιανουαρίου 1993

Όλα καλά μέχρι σήμερα αλλά το κακό δεν άργησε να έρθει. Με πήρε τηλέφωνο και μου είπε ότι τα έχουν. Θα μείνουμε καλοί φίλοι (μου λέει). Το 'λεγα πως θα τον πείσει. Κανένας δεν της αντιστέκεται. Με τι μούτρα να τον δω αύριο! Χέστηκα! Θα δεις θα τον κάνει ό,τι θέλει. Όλοι θα μιλάνε για το ρεζιλίκι. Να δεις που θα του λέει να συναντιούνται και να περπατάνε χέρι-χέρι και θα γίνει δημόσια γελοιότητα. Στενοχωρήθηκα τι να κάνουμε αλλά έτσι είναι.

Τετάρτη 27 Ιανουαρίου 1993

Σήμερα άκουσα πως η Λουέλα τα χάλασε με τον Σπύρο και τα 'φτιαξε με τον Χάρρη (έναν άσχετο). Τώρα δεν θα πω τίποτα στον Σπύρο θα περιμένω να δω αν θα μου τα ξαναζητήσει. To Spyro: I will always love you.

Τρίτη 16 Φεβρουαρίου 1993

Ο Σπύρος δεν μου τα ξαναζήτησε μέχρι τώρα. Την Παρασκευή έχω αποκριάτικο πάρτυ αλλά και κάτι άλλο. ΑΓΑΠΑΩ ΤΟΝ ΜΑΡΙΝΟ! (και τον Σπύρο). ΤΡΟΜΕΡΟΣ ΕΙΝΑΙ!

Πέμπτη 25 Φεβρουαρίου 1993

Άσε βλακείες βλακείες όλα όσα έγραψα. Δεν μου αρέσει ο Μαρίνος. Σήμερα με πήρε τηλέφωνο ο Σπύρος και μου τα ξαναζήτησε. Θα του πω ναι βέβαια αλλά αύριο!!!

Παρασκευή 26 Φεβρουαρίου 1993

Στο πάρτυ περάσαμε πάρα πολύ ωραία. Όλοι χόρευαν εκτός από την Μαρία που ήθελε μπλουζ. Είχε πάρα πολύ πλάκα και το ευχαριστήθηκαν. Και κάτι άλλο. Τα ξαναφτιάξαμε με τον Σπύρο!!!!!!!!  

Πού στην Κορακιά πάμε???

Την είχε εκνευρίσει πολύ! Θεωρούσε πως τον είχε φλερτάρει αρκετά για τα δικά της δεδομένα, μα ακόμα δεν είχε καταλάβει εαν εκείνος ενδιαφερόταν. Τη μία της έστελνε 'πειραχτικά' μηνύματα, την άλλη χανόταν από προσώπου γης. Όποτε μιλούσαν στο τηλέφωνο, έπεφτε ατάκα στην ατάκα και σπόντα στην σπόντα. Γι' αυτό και είχε τσιμπήσει η ζαργάνα μας. Αυτά τα 'on and off' όμως, αυτά τα 'τη μία ψημένος, την άλλη κατεψυγμένος' την είχαν κάνει να τα πάρει στο κρανίο και να τον ξεγράψει. 'Λοιπόν Ζαφειρία! Τέλος! Εσύ δεν θα ξανακάνεις καμία κίνηση! Για όνομα!!! Κοτζάμ άντρας είναι!' της έλεγαν οι φίλες της. 'Παιδιά, αστειεύεστε? Μην τρελαθούμε τώρα! Δεν ασχολούμαι άλλο με το άτομό του!' τους απαντούσε.

Εκείνο το Σαββατοκύριακο είχαν κανονίσει να πάνε με την παρέα της στην Ύδρα. Θα τους φιλοξενούσε ένας φίλος που είχε και φουσκωτό. Θα περνούσαν ένα τέλειο, χαλαρό Σαββατοκύριακο.

Μαζεύτηκαν όλοι στο λιμάνι του Πειραιά και περίμεναν το καταμαράν. Την ώρα που επιβιβάζονταν, τον βλέπει στα είκοσι μέτρα. 'Παιδιά, νάτος! Τι κάνω τώρα? Πάμε να μπούμε από τη μπροστινή είσοδο'. Τον κερατά. Δε μπορούσε να το πιστέψει. Πού σκατά πήγαινε κι αυτός? 'Θα τον αγνοήσω. Έτσι κι αλλιώς δε με είδε, οπότε εντάξει' σκέφτηκε.

Έκατσε στη θέση της, τσιτωμένη μην τον ξαναδεί σε αυτόν τον σύγχρονο Τιτανικό, κι έκανε πως διάβαζε την καρτέλα με τις σωστικές πληροφορίες. Φοράτε από δω, σφίγγετε από κει, φουσκώνετε από την άλλη, σφυρίζετε τσίφτικα από κει να σας ακούσει κανένας ψαράς να σας μαζέψει. 'Μπορώ να βάλω το σωσίβιο και τα κλαπατσίμπαλα τώρα γιατί νιώθω πως πνίγομαι?' σκέφτηκε.΄Ξαφνικά, περνάει από δίπλα της, αγέρωχος, και μπαίνει στην 1η θέση. 'Α, ώστε ταξιδεύουμε και 1η θέση ε? Ε, δεν το γλιτώνεις το δούλεμα' σκέφτηκε. Κοίταξε τις φίλες της. 'Ηταν όλες ικανοποιητικά απασχολημένες. I-pod η μία, περιοδικό η άλλη, ψαλίδα στα μαλλιά η τελευταία. Πήρε το κινητό της και του έστειλε μήνυμα. 'Να έχεις υπόψη σου πως τους VIPs τους πετάνε πρώτους στη θάλασσα σε περίπτωση ανάγκης.' 'Με είδες και δε με χαιρέτησες?' την ρώτησε. 'Εννοείται' του απάντησε.

Εκείνος, πήγαινε σε ένα γάμο στο Πόρτο Χέλι. 'Ε, αφού θα είσαι εκεί με σκάφος, πάρε κανένα τηλέφωνο μήπως βρεθούμε αύριο για μπάνιο κάπου' του είπε. Απλά για να το έχει πει κι αυτό, ξέρεις... Περιέργως, της τηλέφωνησε το ίδιο βράδυ και της είπε να βρεθούν την επομένη για μπάνιο, με τις παρέες τους, στην Κορακιά. Ούτε ήξερε πού ήταν αυτό. Ένα μέρος κοντά στο Πόρτο Χέλι, στην Κώστα, στον Άγιο Αιμιλιανό, ξέρω κι εγώ? Πάρε έναν πορτολάνο να το βρεις χρυσέ μου! 'Κι αν έρθεις, μπορεί να σε αφήσω να κερδίσεις στο τάβλι!' της είπε πειραχτικά. 'Ναι, κάνε μας και τη χάρη τώρα!' σκέφτηκε εκείνη. Δεδομένης της προϊστορίας, θεώρησε πως παραήταν μεγάλη αυτή η κίνηση για τα μάτια του μόνο. Δεν προβληματίστηκε όμως και τόσο πολύ και έριξε την ιδέα στο τραπέζι.

Την επομένη, φορτώθηκαν όλοι στο φουσκωτό, γύρω στα οκτώ άτομα, και ξεκίνησαν για Κορακιά. Κοιτούσε τους φίλους της και σκεφτόταν 'Χριστέ μου, πού τους τραβάω τώρα για έναν γκόμενο?' Πήγαιναν, πήγαιναν, έφτασαν σιγά σιγά Κώστα, Άγιο Αιμιλιανό, Πόρτο Χέλι. 'Ωραία. Και τώρα που πάμε?' την ρώτησαν. Τον πήρε τηλέφωνο να μάθει: 'Δε μου λες, που είναι η Κορακιά?' Της είπε εκεί κάτι οδηγίες, που αν τις άκουγε καπετάνιος θα καράφλιαζε. 'Όχι στον πρώτο κόλπο, ούτε στον δεύτερο. Συνέχισε ευθεία και μπες στον τρίτο μετά το ξενοδοχείο.' Λες και έδινε οδηγίες για το καλύτερο πατσατζίδικο στο κέντρο της Αθήνας. Συνέχισαν, μπαινόβγαιναν στους κολπίσκους, δεν έβρισκαν την Κορακιά με τίποτα. Η ώρα περνούσε. Είχε μεσημεριάσει. Η παρέα είχε τσουρουφλιστεί από τον ήλιο για τα καλά. Κάποια στιγμή, βρήκαν ευτυχώς έναν ευλογημένο ψαρά ο οποίος τους εξήγησε ακριβώς που να πάνε.

Έδεσαν δίπλα στο σκάφος και έπεσαν για μπάνιο. Η παρέα της δεν σχολίασε τίποτα, αλλά εκείνη είδε πως δεν ήταν και κανένα φοβερό μέρος με ονειρεμένα νερά. Εκείνη, ανέβηκε στο σκάφος και άρχισε το 'μπούρου μπούρου' το 'χαχαχα' και το τάβλι μαζί του. Πάνω στη μισή ώρα, κι αφού της είχε πάρει τα βρακιά στο τάβλι, της ανακοίνωσε πως εκείνοι έπρεπε να φύγουν για να πάνε να ετοιμαστούν για τον γάμο. 'Αργήσατε βλέπεις' της είπε. 'Αχ, θα σε βαρέσω! Ψήλους στα άχυρα έβρισκα πιο εύκολα χωρίς τις οδηγίες σου!' σκέφτηκε.

Ξέδεσαν το φουσκωτό από το σκάφος κι έμειναν εκεί σαν τους μπάστακες. Είχε μαζευτεί όλη της η παρέα πάνω στο φουσκωτό κι έτρωγαν δροσιστικά ροδάκινα, βανίλιες και κοντούλες. Τους κοιτούσε και σκεφτόταν 'Δε μπορεί, θα με ξεχέσουν για όλη αυτή την ταλαιπωρία στην οποία τους έβαλα!' Πρόσεξε πως έριχναν κοφτές, συνωμοτικές ματιές μεταξύ τους, όπως όταν έπαιζαν τον 'δολοφόνο'. 'Νάτο, μου έρχεται το σιχτίρι' σκέφτηκε. Ξαφνικά, ξέσπασαν όλοι σε γέλια. 'Μωρή!!! Αν ερωτευτείς δηλαδή πού στον κόρακα θα μας τρέχεις???' της είπαν... Χορωδία...

Αγαπητό Ημερολόγιο- Μια δεκάχρονη εξομολογείται (Part 1)

Πέμπτη 15 Οκτωβρίου 1992

Σήμερα στη γυμναστική παίξαμε βόλεϋ. Έτσι έπαιξα εγώ, η Μόνικα και ο Μπάμπης ο Βλάχος εναντίον της Μαριάνθης, του Πανόπουλου, της Λίνας και του Βαγγέλη. Α, ναι ξέχασα εμείς είχαμε και τον Αλέξανδρο τον Παλαμίδη. Που λες μας νικούσαν. Η Μαριάνθη όταν έπαιρναν έναν πόντο οριόταν σαν να νίκησε κύπελο. Εμένα (χωρίς να έχει καμία σχέση με το Σπύρο) με εκνεύριζε φοβερά έτσι σε μια στιγμή όπως παίζαμε και πήραν ένα πόντο μου ξεφεύγει και της λέω 'Καλά ρε μην ορίεσαι έτσι'. Τότε εκείνη γύρισε και μου λέει 'Τι είπες?' Τότε εγώ της είπα 'Τίποτα, τίποτα'. Μετά όμως τους νικήσαμε 1-0 και η Μαριάνθη θύμωσε και δεν έδινε σημασία. Για να δούμε τι θα γίνει αύριο! Καληνύχτα

Παρασκευή 16 Οκτωβρίου 1992

Σήμερα στο εικοσάλεπτο παίξαμε βόλεϋ κι έβαλα 15 πόντους και τους πήραμε (κάποιων παιδιών η Μαριάνθη δεν έπαιζε) το σετ. Έτσι η Μαριάνθη βάλθηκε να γίνει καλύτερη. Έτσι το μιάωρο έπαιξε ποδόσφαιρο. Πήγα να τους ρωτήσω αν ήθελαν να παίξουν μαζί μας βόλεϋ και η Μαριάνθη λέει 'Δεν μπορώ τώρα παίζω ποδόσφαιρο κι έχω βάλει δύο γκολ'. Ύστερα την τελευταία ώρα που είχαμε γεωγραφία με ρωτάει 'Αγαπάς κανέναν?' κι εγώ της λέω 'Δε σου λέω'. Τότε λέει ΄Δεν σε ρώτησα ποιον αλλά αν αγαπάς', τότε της λέω εγώ 'Δεν σου λέω' κι έτσι τελείωσε το θέμα. Καληνύχτα

Δευτέρα 26 Οκτωβρίου 1992

Σήμερα ο Σπύρος (Δημήτρης) έχει τη γιορτή του. Λοιπόν αποφάσισα να τον πάρω τηλέφωνω. Τον πήρα του λέω χρόνια πολλά δεν είπαμε τίποτα άλλο και παραξενεύτηκα. Έτσι αποφάσισα να τον ρωτήσω αν τα έχουμε ακόμα. Έπειτα η αδελφή μου πήρε τηλέφωνω την αδελφή του και της ζήτησε τον Σπύρο. Επειδή ήμουν τόσο αποφασιστηκή να το πω μόλις πήρε το ακουστικό και είπαμε γεια τον ρώτησα. Μου είπε πως εκείνος ήθελε, έτσι του είπα ότι κι εγώ το ήθελα και τώρα τα έχουμε. Όπως μιλούσαμε τότε με ρωτάει αν τα έχω με τον Γιώργο τον Μαρκόπουλο. Του λέω εγώ όχι. Τον ρώτησα κι εγώ αν τα έχει με καμία άλλη και μου λέει όχι. Ύστερα μου είπε κάτι που οποσδήποτε πρέπει να το γράψω: Φιλιά και γεια σου. Εγώ έπαθα, του είπα επίσης, δηλαδή φιλιά και δώσαμε το ακουστικό στις αδελφές μας.

Δευτέρα 23 Νοεμβρίου 1992

Ξέρω 'ντάξει δεν σου έγραψα, με συγχωρείς. Λοιπόν που λες χθες η αδελφή μου πήγε στο πάρτυ της αδελφής του Σπύρου. Και να δεις μόλις πήγαμε να την πάρουμε, ο Σπύρος έτρεξε στο μπαλκόνι σαν τρελός, χαιρετηθήκαμε, ήταν πολύ ωραία. Τώρα να σου πω για σήμερα. Σήμερα τον Σπύρο τον είδα πάρα πολλές φορές. Μία στα αγγλικά που με κοιτούσε και χαμογελούσε και μετά συνέχεια και στην τραπεζαρία όπου του έδωσα την τσίχλα που μου έδωσε η Μόνικα. Αύριο αν τον δω θα του πω αφού ντρέπεται να μιλάμε για να μην μας καταλάβουν θα του πω να μου στέλνει χαρτάκια όπου θα έχει γράψει. Πολύ ωραία μέρα σήμερα!! Σλημερα δώσαμε και εξετάσεις in French.

Τρίτη 24 Νοεμβρίου 1992

Σήμερα είχαμε βέβαια σχολείο οπότε τον ξαναείδα τον Σπύρο στην τραπεζαρία και του έδωσα μια Big Babol και μία Bublicious. Μόλις του τις έδωσα μου είπε: Να σε φιλήσω!
Ντρεπόμουν να του πω για τα χαρτάκια κι έτσι δεν του το είπα. Ύστερα την ώρα της γυμναστικής με κοίταξε. Στο μπάσκετ νικήσαμε 20-9 νομίζω. Στο λεωφορείο με τον Γιώργο και με τον Βαγγέλη λέγαμε ποιος αγαπάει ποιον. Αύριο θα μάθω και θα σου πω!

Τετάρτη 25 Νοεμβρίου 1992

Σήμερα ο Βαγγέλης και ο Γιώργος μου είπαν ότι... (αγαπάνε) εμένα. Είχα πάρει δυο τσίχλες και τις έδωσα στον Σπύρο. Κάτι όμως δεν πήγε καλά. Στον όμιλο που πήγα αποφασίσαμε να ξεγραφτούμε. Έτσι αύριο θα πάμε στο γραφείο του Διευθυντή για να δούμε τι θα γίνει. Φοβάμαι μην μας φωνάξει. Αύριο θα σου ξαναγράψω. Καληνύχτα

Πέμπτη 26 Νοεμβρίου 1992

Λοιπόν έχω να σου πω ότι από τότε που ο Γιώργος και ο Βαγγέλης είπαν αυτό το πράγμα νομίζω ότι έχουν αλλάξει συμπεριφορά.
Στον Σπύρο σήμερα έδωσα ένα ολόκληρο πακέτο Big Babol αλλά δεν έγινε τίποτα άλλο.
Το βράδυ η μαμά μου πήρε την γαλλικού τηλέφωνω και η κυρία της είπε ότι κάνω απροσεξίες και ότι στο τεστ μια άσκηση την έκανα λάθος και μέσο ώρο πήρα 41/50 16.5/20. Αυτά δυστυχώς έγιναν μόνο σήμερα. Γεια!!!

Συγγνώμη, Είπαμε Γιόγκα ή Βόγκα?

Δεν ήταν καλά. Δεν ήταν καθόλου καλά! Πρώτον: Είχε χάσει τη δουλειά της. Εν μέσω οικονομικής κρίσης, λόγω οικονομικής κρίσης, κατάλαβες τώρα. Δεύτερον: Ερχόταν ακόμα ένα καλοκαίρι το οποίο θα αντιμετώπιζε ξανά-μανά ως μπακούρι. Και ξέρεις, τον πρώτο χρόνο, ωραία, κάνεις ό,τι τρέλα θες, τέλεια! Τον δεύτερο, εντάξει, χαβαλέ, μία από τα ίδια. Τον τρίτο πια, πάλιωσε το αστείο. Της είχε λείψει η αγκαλίτσα, η σοκολατίτσα, το λουλουδάκι, το ηλιοβασιλεματάκι. Έμπαινε και η άνοιξη σιγά σιγά, οπότε όπως καταλαβαίνεις, είχε αρχίσει να 'θολώνει'. Είχε αφηνιάσει, είχε σεληνιαστεί, το ήθελε το κατιτίς της. Και τρίτον: Της είχε βρει ο γυναικολόγος της μία κύστη που δεν έλεγε να φύγει. 'Αυτό θα χρειαστεί χειρουργείο. Πρέπει να ηρεμήσεις. Αυτά έχουν συνήθως ψυχολογική αιτία.' της είχε πει κι εκείνη τα είχε πάρει στο κρανίο. 'Γιατί είναι πάντα αυτή η απάντηση σε όλα? Στην εποχή που ζούμε, είναι σα να μου λες πως φταίει που αναπνέω!' σκεφτόταν. Για καλή της τύχη, εκείνη την εποχή, ήταν άνεργη και η κολλητή της. 'Λοιπόν Κατινάκι! Θα ξεκινήσουμε γιόγκα! Να κάνουμε τις αναπνοές μας, να φτιάξουμε κορμάρες για το καλοκαίρι, και να βρούμε το κέντρο μας να ηρεμήσουμε. Να δεις, θα ξεχάσεις και την κύστη και όλα!' της είπε.

Βρήκαν λοιπόν μια φίλη- φίλου- φίλης- ολέ που έκανε μαθήματα, και πήγαν. Νωρίς το απογευματάκι. Για να κάνεις γιόγκα να ξέρεις πως πρέπει να έχεις φάει τρεις ώρες πριν, όχι λιγότερο. Εγώ θα πω πως αυτό ισχύει απόλυτα, αρκεί να μην έχεις φάει μπιφτέκια. Εκεί το έχασες το παιχνίδι. Έρχεται και κάθεται στούκα στο στομάχι και τέλος. Αν φας λοιπόν μπιφτέκια, μην ντραπείς. Χώσε και μια μακαρονάδα, και μια σοκολατίνα, και πήγαινε για γιόγκα την επομένη.

Με το που μπήκαν μέσα στο στούντιο, τους ήρθε ένα πλάκωμα. Δε μπορούσαν να αναπνεύσουν εύκολα. 'Εδώ, κάνουμε γιόγκα στους 40 βαθμούς, για να μην τραυματιστούμε με τα τεντώματα, αλλά και για να φύγουν οι τοξίνες από το σώμα' είπε η δασκάλα. 'Μάλιστα. Εδώ θα πεθάνω. Σε μιάμιση ώρα, και ακίνητη να κάτσω, αν με τρυπήσεις με πιρούνι, σίγουρα θα τα έχω χάσει όλα τα υγρά μου. Σαν την γαλοπούλα στο φούρνο.' σκέφτηκε. Οι συν-γιογκίστριες? Απλά, χάρμα! Κυράτσες του κερατά. Εμ, τι περίμενες χρυσή μου, τόσο νωρίς μέσα στη μέρα? Άκουγε ατάκες του στιλ 'Άσε αγάπη μου, έπαθε εγκεφαλικό ο πεθερός μου και έτρεχα!' και 'Με συγχωρείς κούκλα μου, αλλά εγώ έρχομαι περισσότερο καιρό, και αυτή είναι η θέση μου'. Η περιβολή τους? ΠΑΝΟΜΟΙΟΤΥΠΗ. Κολάν και από πάνω βρακατέλο ριγέ. Κοιλιά έξω, και από πάνω μπουστάκι ριγέ, ασορτί. Πολύ early 90s. Οι δικές μας, με φόρμα και t-shirt. Κλασσικά... Αναρωτιόταν πως θα κατάφερνε να συγκεντρωθεί. Είχε κολλήσει το μυαλό της στο ότι ανά πάσα στιγμή, θα έμπαινε μέσα η Δήμητρα Παπαδοπούλου α λα 'Απαράδεκτοι' και θα έλεγε 'Και ένα, και δύο και φλεξ και πόιντ'.

Πήραν όλες θέση και το μάθημα ξεκίνησε. Περίμενε να ακούσει ινδική μουσική. Ατμοσφαιρική. Κι όμως... Έκανε λάθος... Οι αναπνοές ξεκίνησαν με το 'My Heart Will Go On' από τον Τιτανικό. Συνέχισε με Wind of Change- Scorpions, Lady in Red- Chris de Burgh, The Power Of Love- Celine Dion και άλλα παρόμοια. Το μπιφτέκι ανέβαινε απειλητικά. Αυτή δεν ήταν μουσική για γιόγκα. Ήταν ώρα για μπλουζ σε πάρτι δημοτικού. Ήταν ντίσκο κρουαζιερόπλοιου που έμεινε στον ωκεανό καθ'όλη τη διάρκεια των 90ς και ακόμα το ψάχνουν.

Όταν τελείωσε το μάθημα (πάθημα που έγινε μάθημα, καλύτερα), οι φιλενάδες συμφώνησαν πως εκεί δεν ξαναπάνε. Δεν πρόλαβαν να περάσουν δυο μέρες και της τηλεφώνησε η κολλητή της. 'Βρήκα άλλο γκρουπ! Λένε είναι πολύ καλό! Πάμε σήμερα κιόλας! της είπε. Έβαλαν πάλι τις φόρμες τους και πήγαν... Χυμαδιό τελείως...

Λιγότερα άτομα. Γυναίκες ΜΟΝΟ... Αδύνατες... Με ιδιαίτερα προσεγμένες περιβολές. Και λίγο μακιγιάζ... Χμμμ... Μες τις κουκλάρες, εκείνη ένιωσε.. κουβάς. Δάσκαλος πουθενά. Έστρωσαν τα στρώματά τους και περίμεναν. Τα φώτα χαμήλωσαν. Άρχισε να παίζει ινδική μουσική. 'Αχ τέλεια! Μου αρέσει ήδη!' σκέφτηκε. Ο δάσκαλος ξεπρόβαλε. Για να το θέσω καλύτερα, ο 'φέτας' ξεπρόβαλε. 'Στεγνός' ο τύπος. Θα έβγαζε τη μέρα με σπαράγγια και μάλλον δεν κοιτούσε ούτε φωτογραφία γλυκού, μην πεταχτεί καμιά θερμίδα από την εικόνα και του κάτσει στον κοιλιακό. Υπέροχη μούρη, φανταστικό σώμα, και κατά τα άλλα θα κάνουμε γιόγκα...

Εισπνοήηηη... 'Άκουσα ότι σε ψιλο-πιάνει ο τύπος την ώρα του μαθήματος, για να σου διορθώσει τις στάσεις' της ψιθύρισε η φίλη της. Και εκπνοήηηη... 'Τι εννοείς 'πιάνει' μωρή! Καθυστερημένη είσαι? Για να ηρεμήσω υποτίθεται ότ ήρθαμε!' της απάντησε. Και εισπνοήηηη... Η φίλη της προσπάθησε να πνίξει το γέλιο της, και πάνω στην σύγχυση εισπνοής από τη μύτη και γέλιου, άρχισε να βήχει. Και εκπνοήηηη... 'Καλά, μαζί δεν θα φύγουμε από εδώ?! Θα τα ακούσεις μετά...' ανταποκρίθηκε το Κατινάκι.

Ο δάσκαλος όμως, δεν άργησε να της την πέσει. Από πίσω... Σκυφτή όπως ήταν, στην στάση του σκύλου, της έπιασε τη μέση και τράβηξε τη λεκάνη της προς το ταβάνι. Έβαλε τα χέρια του στην πλάτη της, και πίεσε τον κορμό της προς το πάτωμα. Φίλε μου, έτσι έγιναν τα πράγματα, ψέματα να σου πω? Για γιόγκα μιλάμε, συγκεντρώσου... Το αίμα, της είχε ανέβει στο κεφάλι. 'Φύγε αγορίνα μου να χαρείς την ώρα που γεννήθηκες!' σκέφτηκε. Η φίλη της, την κοιτούσε και είχε πεθάνει στα γέλια. Ευτυχώς η Κατίνα δεν άργησε να πάρει την εκδίκησή της. Ο δάσκαλος κατευθύνθηκε και στην κολλητή της. Χέρια από δω, πόδια από κει, την τέντωνε, την έσπρωχνε με όλο του το σώμα, μέχρι που την έδεσε κόμπο. Εκείνη, είχε απλά χάσει τον κόσμο όλο... 'Τσάκα τον τώρα ηλίθια' της ψιθύρισε το Κατινάκι χαμογελώντας.

Όταν τελείωσε το μάθημα και μπήκαν στο αμάξι να φύγουν, αναστέναξαν ταυτόχρονα κοιτώντας το υπερπέραν. Μόνο το Κατινάκι κατάφερε να αρθρώσει λέξη. 'Λοιπόν. Βλαμμένη. Στην πρώτη απόπειρα, ξενέρωσα. Στην δεύτερη, καραψήθηκα, αλλά για λάθος λόγους. Συμπέρασμα: Γιόγκα ΤΕΛΟΣ! Θα πάμε να κάνουμε Powerplate. Να'ρθει να γίνει το μυαλό ζελέ από τη δόνηση και το μπζζζζζ, μπας και χαζέψουμε και ηρεμήσουμε με αυτόν τον τρόπο'.