Σου έλειψα. Το ξέρω μη μου το λες. Με πονά και μόνο η σκέψη. Μα πρέπει να με καταλάβεις. Είναι χάι σίζον για μένα τώρα. Ως τουρίστας κι εγώ στο επάγγελμα, αν δε λείψω τον Αύγουστο, πότε θα λείψω? Μη μου ζητάς να βάλω τον Αύγουστο καινούρια ιστορία. Είναι άδικο, να είσαι εσύ στην παραλία και να πρέπει να μείνω εγώ κολλημένη στον υπολογιστή. Ήρθε ο κολιός και έφυγα εγώ, η ζαργάνα. Πανάθεμά με... Πάω να βουτήξω. Πάω να μαζέψω λίγο ήλιο, να φωτοσυνθέσω. Μη μου βάζεις τύψεις στο μυαλό. Και προπάντων μη με κάνεις να σε σιχτιρίσω όπως κανείς άλλος μέχρι τώρα.
Ένα γράμμα στον Άγνωστο Αναγνώστη.
Τζουτζουμπρίνες μου, μπουμπουκάκια μου, λατρεμένα μου τρολ! Επειδή βρισκόσαστε εις τα παραλίας, και λιάζεστε λέγω απροκάλυπτα, αποφάσισα να μην εβάλω ιστορίαι τον Αύγουστο τούτο! Γιατί σας ερωτώ: Γιατί να εκάψω εγώ τας ιστορίας μου όταν εσείς άντε να βλεφαρίσετε ταχαίως και τυχαίως ίσως δια έναν δευτερόλεπτον το blog ετούτο ενώ διακοπίζετε? Κάτι τοιούτο είναι αδικέστατον. Θα επανέλθω με το που πατήσει τας πόδας του ο Σεπτέμβριος, διότι τότε είναι που θα αρχίσετε να τα επαίζετε κι εσείς. Μην κοροϊδευόμαστε τα 'πάει το καλοκαιράκι' και 'καλό χειμώνα' δεν εβοήθησαν ποτέ κανέναν ταπεινό πλην τίμιο αναγνώστη. Οπόταν, θα είμαι εδώ να σας εξανακρατήσω την χείραν με το αριβάρισμα του Σεπτεμβρίου! Σας εφιλώ καλά μου τρολ!
Σύντομα και πάλι κοντά σας! Με αμείωτη τρέλα και πολύ σαρδέλα...
Boubouloubou
