Είχε πάρει την απόφασή της. Θα έκανε τα πάντα για να φέρει την αντιπροσωπεία του αγαπημένου της Γάλλου μόδιστρου στην Ελλάδα. Είχε κάνει τις μελέτες της, είχε έρθει σε επικοινωνία κι επιτέλους είχε βρει ένα παραθυράκι στο βεβαρημένο του πρόγραμμα για να τον συναντήσει αυτοπροσώπως στο γραφείο του στο Παρίσι.
Αααααχ Παρίσι. Η πόλη του έρωτα. Εκεί που τα πουλιά κελαηδούν ολιμερίς με τρέλα, εκεί που τα ζευγαράκια φιλιούνται σε κάθε γωνία, εκεί που όλοι σου μιλούν γαλλικά κι εσύ δεν καταλαβαίνεις Χριστό. Φίλε μου, σε ρώτησα 'Που είναι το metro?' To 'metro' είναι η μόνη λέξη που καταλαβαίνουμε και οι δύο. Τι μου λες τώρα 'Ντεριέρ σινεμά, κομ ιλ φό, κλαφουτί'? 'Φιλέ μινιόν, σος μπερνέζ' σου απαντώ και άι σιχτίρ θα το βρω μόνη μου.
Μη σε τρομάζω όμως αγαπητέ αναγνώστη. Η κοπελιά μας το κατείχε το γαλλικό. Είχε μάθει απ'όταν ήταν μικρή. Το μικρό προβληματάκι εμφανίζεται στο ότι είχε χρόνια να τα μιλήσει. Αλλά ως γνήσιο παιδί των 80ς, σκεφτόταν πως αν ακόμα μπορούσε να τραγουδήσει το 'Je m'appelle Jordi' , θα της ξανάρχονταν όλα στο μυαλό. Άσε που αν τα έβρισκε σκούρα, θυμόταν έναν γαλλικό γλωσσοδέτη, τον οποίο και ο Σαρκοζί να άκουγε, θα την έκανε υπουργό εσωτερικών.
Έφτιαξε λοιπόν τη βαλίτσα της και πέταξε για Παρίσι. Την ημέρα του ραντεβού ήταν αγχωμένη όσο δεν πάει. 'Πρέπει να τον εντυπωσιάσω! ΠΡΕΠΕΙ να τον εντυπωσιάσω!' Είχε βρει το συνολάκι της επιτυχίας. Μια μαύρη ίσια φούστα μέχρι το ύψος του γονάτου, μαύρο δικτυωτό καλσόν (μη φανταστείς Β κατηγορία, φαντάσου ΑΑΑ), μαύρη λουστρινένια γόβα με σεμνό αλλά εμφανές τακούνι. Από πάνω, όμορφο άσπρο πουκάμισο που έπεφτε γάντι, με μια ιδέα ντεκολτέ, και τέλος μια μεγάλη μαύρη ζώνη που αγκάλιαζε τη μέση της και την έκανε δαχτυλήθρα. Ναι, η ηρωίδα μας είναι αδύνατη γιατί έτσι το θέλαμε εντάξει? Τα ξανθά μαλλιά της τα είχε ισιώσει και τα είχε πιάσει σε μια ψηλή αλογοουρά. Βάψιμο ανεπαίσθητο αλλά αισθητό (αυτές αντιφάσεις που μόνο μια γυναίκα μπορεί να αντιληφθεί), και τσάντα φάκελος- tres professionel, tres chic.
Ξεκίνησε λοιπόν να περπατάει. Η καρδιά της χτυπούσε δυνατά. 'Όχι δεν θα ιδρώσω, ΔΕΝ ΘΑ ΙΔΡΩΣΩ! Είμαι στην τρίχα, ατσαλάκωτη, είναι όλα όπως πρέπει'. Καλή μου, ωραία όλα αυτά αλλά κοίτα και που πατάς! Δεν το είδε το κενό στο πλακάκι, σκαλώνει το τακούνι και... πάρτην κάτω. Φαρδιά, πλατιά, μπγγγγουμητά στο πεζοδρόμιο. Η τσάντα φάκελος έφυγε κούριερ για Λονδίνο μέσω Dover- Callais. Το μαλλί ήρθε αλλοπρόσαλλο μπροστά και τούφες χώθηκαν στο στόμα της. Σα να της ψιθύριζε κάποιος 'Σσσσσσ μη μιλάς, είσαι στο chic Paris'. Το πουκάμισο βγήκε από την φούστα. Και ναι, ω ναι, το καλσόν έκανε μια τρύπα μεγάλη όση του όζοντος. Το γονατάκι είχε ματώσει λίγο αλλά όλα τα άλλα εκτεθειμένα άκρα έμειναν ευτυχώς ανέπαφα.
Σηκώθηκε κόκκινη σαν παντζάρι. Σκέφτηκε τι να κάνει. Δεν είχε ώρα να γυρίσει στο ξενοδοχείο να αλλάξει. Όχι ότι είχε και τίποτα άλλο να βάλει. Αυτό ήταν ΤΟ ΣΥΝΟΛΑΚΙ. Από κει και πέρα, τζινάκι, t-shirtάκι, all-starάκι... 'Τι θα κάνω, τι θα κάνω!!' Κοίταξε αριστερά της. Τραπεζάκια. 'Ναι Θεέ μου, έπεσα μπροστά σε καφετέρια'. Φώναξε τον σερβιτόρο. Του ζήτησε ένα ποτήρι βότκα. Γλυκέ μου, με κοιτάς λίγο λοξά ή πολύ γαλλικά? Φέρτηνα την βότκα και τελείωνε που καιγόμαστε!
Κοίταξε τα πόδια της. Αίσχος. Έμοιαζε με γοργόνα στα δίχτυα ψαρά. (Ναι, μα σου το είπα. Είναι όμορφη, αδύνατη, με ατελείωτα πόδια) Με μανιώδεις κινήσεις άρχισε να σκίζει το καλσόν. Το εξαφάνισε σε δευτερόλεπτα και το έχωσε στην τσάντα της. Μάζεψε το πουκάμισο, ξανάδεσε τη ζώνη. Έστρωσε τη φούστα με δυο κινήσεις, ξέρεις, σαν αυτές της γάτας που τρίβεται. Η βότκα κατέφθασε. Έβγαλε ένα μαντήλι, το βούτηξε μέσα και το ακούμπησε στο γόνατό της. Από την υπερένταση, ούτε τσίμπημα ένιωσε ούτε τίποτα. 'Αυτό είναι! Ούτε γάτα, ούτε ζημιά!' σκέφτηκε. Ξανάπιασε τα χρυσαφένια μαλλιά της, φόρεσε γυαλί μάσκα (γιατί και η μαγκιά έχει τα όριά της, μόλις σωριαστήκαμε στη μέση του δρόμου) και πήγε στο ραντεβού.
Πριν καν κάνουν χειραψία, ο μόδιστρος την σκάναρε από την κορφή ως τα νύχια. Αυστηρό βλέμμα, κρύο. Χμμμ... Διακρίνω ένα μειδίαμα? Την πλησίασε με παρατεταμένο το δεξί χέρι: 'Bonjour. Μου αρέσετε πολύ. Το καλσόν είναι τόσο passe' mid- season!'
Το deal είχε κλείσει. Ήταν βέβαιο. Το καλσόν θα παρέμενε στο συρτάρι του ταμείου της boutique στην Αθήνα για πάντα.
